පාවෙන දේදුණු ලැගුම් ගනී
කැලතුනු රසයක පැන ආ බුබුලක්
අකුරු වැලක් දෙහදක ලියැවේ
යුගයෙන් යුගයට නොමියන දහනක
දිවියක පදනම මතුවෙද්දී
නොපෙනෙන ඈතට ඈ ගෙන යනවා
සියුමැලි කැකුලක් මැළවෙද්දී
දහසක් පෙති මත රහසක් කොඳුරා
තුඩින් තුඩට ගෙන යන බින්දූ
අහසත් ගුගුරා කලුවක් වපුරා
ඒ හා මුහුවුණු වැහි බින්දු
ඈ ගෙන යද්දී නටඹුන් අතරට
තවකෙක් ඈ වෙත හද රැන්දූ
හදවිල ඉපැදුණු කැකුලක් නොකලත
නටුවෙන් ගලවා දුරක යවා
මිහිලිය තෙත් කොට ගිලිහුණු කඳුළක්
සත්සමුදුරකට මුසුව ගියා
ඔබට උරුම වූ තැවුනු දැවුණු හද
එක්ටැම් මැදුරක කවුළු අරා
රුවන් විමානෙන් පියඹා එනතුරු
පොපියන හදවත සිටී බලා
No comments:
Post a Comment