ගැලූ කඳූළු ගංගාවේ ඇය දැන් කිඳීලා
මේ වරය දෙනු මැනවි තව දුක නොදීලා
හැදූ මවුණි පියතුමනි කරුණාව පාලා
මට මේක දඟගෙයකි දෙන වේදනාවන්
සතුටයි දුකයි කඳූල එකසේ දරා මං
සැනසී සිතින් එම්ද ඇගෙ දුක බලා දැන්
සුවසෙත පතා දෙන්න ආසිරි දයාවෙන්
රජ දහන වැලි කතරවුව උරුමවේනම්
මට ඈගෙ පිළිසරණ මතු වාසනාවන්
මගෙ ජීවනෙහි ගීයෙ ඇගෙ හඬ නොවේනම්
හද වෙණෙහි සත්සර සදා ගොළු වුණාදෙන්
සුනිල්වන් නුවන් යුග වසා උතුර උතුරා
ගැලූ කඳූළු ගංගාවේ ඇය දැන් කිඳීලා
මේ වරය දෙනු මැනවි තව දුක නොදීලා
හැදූ මවුණි පියතුමනි කරුණාව පාලා. .
